FC: karta postaci, Fenicja Melania von Rofop

Imię i nazwisko: Fenicja Melania von Rofop (wszyscy mówią do niej Mel)
Płeć: Kobieta
Wiek: 21
Wzrost: 177 cm
Oczy: błękitne
Rasa: żywiołak ognia
Klasa: inżynier

Umiejętności :
(z biografii) - kontrolowanie płomieni i całkowita odporność na ogień (wynikające czysto z rasy);

(z biografii) - zestaw umiejętności jakimi każdy szanujący się dziedzic szlacheckiego rodu powinien się wykazać – podstawy walki białą bronią, jazda konna, znajomość podstawowych kroków tanecznych, rysunek, gra na instrumencie( cytra akordowa), gra w karty (to to aż do znudzenia).

(poziom c) - Orientacja w terenie – osoba posiadająca tą umiejętność, jak sama jej nazwa wskazuje doskonale orientują się nawet w miejscach, w których nigdy nie były. Nie zgubią się, zapamiętują miejsca, kierunki i cechy terenu. Przy użyciu mapy bez problemu poprowadzą grupę na przykład przez podziemny labirynt tuneli – zawsze będą w stanie wrócić tą samą drogą. Umiejętność uzupełniająca się z kartografią.

(poziom b) - Znajomość języków(I) - adept poznaje podstawy języka staroeletiańskiego. Potrafi odczytywać i zapisywać najpospolitsze słowa w owym języku. Także znajomość prostych dialektów eletiańskich także tylko w piśmie.

Opis postaci:

Profesor Harold von Rofop , żył w jednej z mniejszych rodzinnych posiadłości w Kotlinie Dwóch Księżyców. Po ukończeniu z wyróżnieniem uczelni zaszył się tam by móc w spokoju pracować nad swoimi eksperymentami. Miał ze sobą kilka osób w formie służby, niezbędnych, by utrzymać posiadłość w odpowiednim stanie. Prowadził liczną korespondencję z przyjaciółmi z uniwersytetu i wszelkiej maści naukowcami, którzy posiadali informacje niezbędne w jego badaniach. Czasami zapraszał ich do wspólnej pracy.

21 lat temu

Niezwykłe!
Niesamowite!
Wydarzenie na skalę… Nawet mnie, z moim wykształceniem i doświadczeniem brakuje słów.
Żywiołak ognia taki, jakiego zwykle przyzywam do pomocy przy eksperymentach, taki zwykły, najzwyklejszy, już trzecią noc siedzi w laboratorium. Magia, która go przyzwała przestała działać 38 godzin temu, a on jakby nigdy nic wytapia wzory w mojej kamiennej posadzce.

~~~

54 godziny od wyczerpania zaklęcia.
Zaczynam podejrzewać, że opary substancji jakie wykorzystywałem w ostatnim eksperymencie miały wpływ na zmianę konstrukcji ognistej istoty.

~~~

75 godzin od wyczerpania zaklęcia.
Obiekt zaczyna badać wnętrze laboratorium. Przestał topić posadzkę, dzięki czemu może się po nim swobodnie poruszać. Fascynujące jak potrafi zmienić moc płomienia, z którego jest zbudowany. Jego „ciało” ma teraz odcień głębokiej purpury. Fenicka purpura. Niesamowite, jest już w stanie podnieść cienką szklaną probówkę bez choćby nadgięcia jej.

~~~

123 godziny od wyczerpania zaklęcia.
Ognista istota błyskawicznie zapamiętuje nazwy podawanych jej przedmiotów. Nie przyjmuje napoi ani pokarmów, a mimo to poziom jej energii i chęci eksperymentowania nie spadają. Dzisiaj w nocy przetopiła 3 żeliwne kociołki i pogrzebacz, który przyniosłem jej z mniejszego salonu. Sen jest dla niej czymś niepojętym.

~~~

147 godzin od wyczerpania zaklęcia
Fenicja reaguje na swoje imię. Buduje proste zdania. Zaczyna się nudzić. Chce zwiedzić resztę posiadłości. Pani Sweetpie nie będzie zadowolona.

~~~

Pani Sweetpie szybko otrząsnęła się po pierwszym szoku, zaklaskała w dłonie i kazała mi iść się porządnie przespać , bo jak stwierdziła, że ‘Nie mogę przecież zajmować się dzieckiem padając na twarz z niewyspania, ona wie, ilu to ona już dzieciaków nie wychowała, każdy potrzebuje chwili oddechu’. Potulnie poszedłem się położyć, a ona w tym czasie zabrała Fenicję do kuchni.

12 słodkich godzin snu później obudziło mnie pulsujące ciepło przy moim policzku. Fenicja chichotała szturchając mnie palcem. „Pieczeńń-ń z dzika. Pieczeń z dziiika. Moja pieczeń” powtarzała śmiejąc się i promieniując dumą. Patrzyłem z niedowierzaniem na skaczącą po mojej sypialni ognistą postać. W pełni ubraną ognistą postać. Ubranie, całkowicie i absolutnie palne. Pani Sweetpie jest cudotwórcą… „Fenicjo, twoje umiejętności są doprawdy niezwykłe”. Odpowiedział mi lśniący, ciepły uśmiech.


W oczach wszystkich Fenicja stała się prawdziwą córką profesora. Uczył ją. Została asystentka przy wszystkich jego eksperymentach. Pół roku zajęło im stworzenie ciała, które mogłaby mieć na swoim ognistym duchu. Z jednej strony dla ochrony przed wilgocią kotliny i zaskoczonymi spojrzeniami okolicznych mieszkańców, z drugiej zaś z czystej fascynacji Fenicji żywym, odczuwającym ciałem. Pierwsza próba nie była zbytnio udana. Delikatne, wychodowane w laboratorium ciało („Moja córka nie będzie nosiła ciała jakiegoś nieboszczyka, co to to nie!”) zwęgliło się doszczętnie. Jego barwa tak zafascynowała dziewczynę, że jej ostatnia, już w pełni odporna na płomienie forma, była właśnie w takim odcieniu.

6 lat temu

Jeden z przyjaciół profesora przesłał mu przebieg i wyniki swojego eksperymentu zarejestrowane na specjalnej taśmie filmowej. Wszyscy mieszkańcy posiadłości zebrali się, żeby podziwiać to cudo. Największe wrażenie wywarło jednak na Fenicji (Od czasu stworzenia dla niej ciała nadała sobie drugie imię, Melania, którym zwracali się do niej wszyscy poza Profesorem, dla którego na zawsze już została Fenicją), która postanowiła wtedy, że zostanie sławnym filmowcem . „Ze względu na moje naturalne predyspozycje nakręcę film dokumentalny o smokach w ich naturalnym środowisku. Dokładnie tak zrobię. Zobaczycie”.

4 lata temu

Podsycając nieustająca pasję córki, Profesor w pełni poświęcił się różnym filmowym eksperymentom i badaniom. Radości Fenicji nie było końca.

3 lata temu

Na 18 urodziny podarował jej zestaw własnoręcznie wykonanych, odpornych na ekstremalne temperatury soczewek o różnych funkcjach i niezwykłych właściwościach.

2 lata temu

Eksperymenty nad materiałem , na którym można by zarejestrować wymarzony „dokument o smokach” okazały się być bardziej wymagające i czasochłonne niż oboje zakładali.

Rok temu

Profesor umarł, nie dokończywszy badań. Kiedy przyjaciele i rodzina przybyli na pogrzeb, Fenicja nasączyła jego ciało najróżniejszymi substancjami i ułożyła je na wyspie na jeziorze, pod pełnym księżycem odbijającym się w spokojnej tafli jeziora. Wszyscy zgromadzeni na brzegu z zapartym tchem obserwowali ceremonię, jak ciało starca powoli płonęło wciąż innymi, zachwycającymi barwami, by w końcu zgasnąć i pogrążyć świat w ciemnościach.

Fenicja Melania von Rofop odziedziczyła po Profesorze Haroldzie posiadłość i wszystkie oszczędności. Przez rok, próbowała eksperymentować, ale bez czujnego oka swojego mentora nie potrafiła dojść do żadnych konkretnych wniosków. Postanowiła znaleźć szkołę i kogoś, kto będzie w stanie pomóc jej spełnić marzenia.


Słabym punktem Mel jest oczywiście woda. W małych ilościach jest do przeżycia. Ciało chroni ją przed wilgocią, ale nie ma mowy o czymś tak ekstremalnym jak pływanie. Duże ulewy też nie są wskazane.
Woda wypita natychmiast zmienia stan skupienia, a para w jej wnętrzu działa na nią jak alkohol na ludzi.
Jeść nie musi, ale lubi, bo to zawsze ciekawe, kiedy można wrzucić do ust kawałek surowego mięsa i upiec go na języku.

Opis broni/akcesoriów: Zmuszona do walki korzysta głównie z ognia. Swój rapier wozi ze sobą wszędzie zamknięty w skrzyni, głównie ze względów sentymentalnych. Jej bagaże pełne są strojów wszelkiej maści i „samych potrzebnych rzeczy”, głównie wyposażenia laboratorium. Przy sobie ma zawsze mały nożyk i zestaw pojemniczków, jakby znalazła gdzieś jakąś ciekawą substancję do zabrania.

Statystyki:
Siła - 5 (1+2+1-c + 1-b )
Inteligencja - 13 (4+1+1-c +1-b +2-b +2-wrota +2-mosty)
Zręczność - 4
Szybkość - 6
Wytrzymałość - 4 (3+1)
Szczęście - 4 (2+2)

Przedmioty obowiązkowe:

Transmutacja
Inżynieria
Sztuki walki
Historia magii
Sztuka
Wiedza o wymiarach

Przedmioty dodatkowe:

Przywołanie
Język runiczny
Magia lecznicza
Alchemia
Biologia
Biała Magia